ରାଜ୍ୟପାଳ ପୁରସ୍କୃତ ଶିକ୍ଷକ।
ରବିନାରାୟଣ ସେନାପତି।
ରାଜୁବାବୁ ଖବରକାଗଜ ପଢୁଥିଲେ। ସରକାର ଭଲ ଦଶ ଜଣ ଡାକ୍ତରଙ୍କୁ ଦଶଲକ୍ଷ ମୁଦ୍ରା ପୁରସ୍କାର ଦେବେ, ସେମିତି ଅନ୍ୟ ସ୍ବାସ୍ଥ୍ୟ କର୍ମଚାରୀ ମଧ୍ୟ ପାଇବେ; ଘୋଷଣା କରିଛନ୍ତି ଖୋଦ ମୂଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ। ଧେତ୍, ତାଙ୍କ ପରିବାରରେ ବା ସମ୍ପର୍କୀୟ କେହି ଚିକିତ୍ସକ ନାହାନ୍ତି। ହଁ, ଦଶଲକ୍ଷ ଏମିତି କେତେକି, ସେମାନେ ପାଇଲେ ପାଆନ୍ତୁ, ମନକୁ ବୁଝାଇଦେଲେ।
ତା ଛଡା, ପୁରସ୍କାର ପାଇବା ମଧ୍ୟ ଏକ ନିନ୍ଦନୀୟ ବ୍ୟାପାର ହେଲାଣି, ତାଙ୍କ ସାହିତ୍ୟ ଜଗତ କଥା ଭାବି ରାଜୁବାବୁ ଏ ନିର୍ଣ୍ଣୟ ନେଲେ। ପାଞ୍ଚ ଜଣ ଲବି କରି ପାଇଥିବେ, ଯେଉଁ ଜଣକ ପ୍ରକୃତ କୃତି ବଳରେ ସେ ତାଲିକାରେ ଥିବେ, ସେ ବିଚରା ବଡ କଷ୍ଟ ପାଇବେ ସନ୍ଦେହର ଆଙ୍ଗୁଳି ଗୁଡା ତାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ରାମ୍ପି ବିଦାରି ପକାଇବେ।
ବହୁତ ଦିନ ତଳର କଥା ମନେ ପଡିଲା। କଥାଟି ପୁଣି ତାହାଠୁ ଆହୁରି ବହୁଦିନ ତଳକୁ ବ୍ୟାପିଛି, ମାନେ ସ୍କୁଲ ବେଳ କଥା। ନାଥ ସାରଙ୍କ କଥା। ରାଜ୍ୟପାଳ ପୁରସ୍କାର ପ୍ରାପ୍ତ ଶିକ୍ଷକ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ନାଥ ପୁହାଣ।
ନାଥ ସାର, ରାଜୁବାବୁଙ୍କ ସାନବାପାଙ୍କ ବାଲ୍ୟସାଥୀ, ତାଙ୍କ ନିଜ ଅଞ୍ଚଳର। ଦୂର ଇନ୍ଦୁପୁର ସହରରେ ଛାତ୍ରାବାସରେ ରହି ପଢୁଥିଲେ ରାଜୁବାବୁ। ଖୁବ ବଡ ସ୍କୁଲ। ନାଥସାର ଦିନେ ନାମ, ଗ୍ରାମ ଠିକଣା ଶୁଣି ଖୁସିହେଲେ, ତାହାଠୁ ଅଧିକ ସୁଖ ପାଇଲେ ରାଜୁ ତାଙ୍କ ସାଥୀଙ୍କ ପୁତୁରା ଜାଣି। ଭଲମନ୍ଦ କଥା ପଚାରନ୍ତି।
ନାଥସାର ଘର-ଜ୍ବାଇଁ। ଇନ୍ଦୁପୁରରୁ ଦଶ କିଲୋମିଟର ଦୂର କାମକେଡା ଗାଁରେ ରହନ୍ତି। ନିତି ସାଇକେଲରେ ଯିବା ଆସିବା କରନ୍ତି। ସେ ଗାଁ'ର କେତେ ପିଲା ତାଙ୍କ ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ପଢନ୍ତି। ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଗୋପାଳ ପଣ୍ଡା ରାଜୁଙ୍କ ସାଙ୍ଗ।
ନାଥସାର ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ସେମିତି ଆଗୁଆ ଶିକ୍ଷକ ନୁହନ୍ତି। ଷଷ୍ଠ ଓ ସପ୍ତମରେ ସାହିତ୍ୟ ପଢାନ୍ତି। ଉଚ୍ଚ ଶ୍ରେଣୀର କ୍ଲାସ ତାଙ୍କୁ ସାଧାରଣତଃ ଦିଆଯାଏ ନାହିଁ। ତେବେ ସେ ତାଙ୍କ ଦଶମ ଶ୍ରେଣୀର ସାହିତ୍ୟ କ୍ଲାସ ନେଉଥିଲେ ଏକ ବ୍ୟତିକ୍ରମ ହିସାବରେ।
ସ୍କୁଲ ଛାଡିବା ଅନେକ ବର୍ଷ ହେଲାଣି। ରାଜୁବାବୁ, ଓଡିଆ ଅଧ୍ୟାପକ ଦୂର ଉପାନ୍ତ ଗଡଜାତିଆ କଲେଜରେ। ଖବର କାଗଜରୁ ଦେଖିଲେ, ନାଥସାର ରାଜ୍ୟପାଳ ପୁରସ୍କାର ପାଇଲେ, କୃତି ଶିକ୍ଷକ। ମାନେ ସେ ସହଦେବ ସାର, ଦେବ ସାର ଓ ପୂର୍ଣ୍ଣ ସାରଙ୍କ ପରେ ତାଙ୍କ ଚତୁର୍ଥ ଶିକ୍ଷକ, ଯେ ଏହି ପୁରସ୍କାର ପାଉଛନ୍ତି। ମାନପତ୍ର ଓ ନଗଦ ପୁରସ୍କାର ବାଦ ଆଉ ଏକ ସୁବିଧା ହେଲା ଅବସର ଘୁଞ୍ଚିଯିବ ଦୁଇ ବର୍ଷ।
ସେ ବର୍ଷ ଏକ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ କାମରେ ରାଜୁବାବୁଙ୍କ ଇନ୍ଦୁପୁର ଯିବା ହେଲା। ଶାରଦୀୟ ଛୁଟି ସମୟ, ଅନେକ ସାଙ୍ଗ ଦେଖା ହେଲେ। ଦାମ, ସୁର, ସତ୍ୟ ଓ ସୁବ୍ରତ ମିଶି ଗୋପାଳ ଘରକୁ ବୁଲିଯିବାକୁ ମନ ବଳାଇଲେ। ନାଥସାରଙ୍କୁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଇବା ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେଲା ସୁର। ସୁର, ମେଧାବୀ ଯେତିକି ବଗୁଲିଆ ସେତିକି।
ନାଥସାରଙ୍କୁ ସୁର ଡାକେ ପିୟରଲେସ ସାର। ସେତେବେଳେ ଆଜିକଲିକା ଆମୱ ବେପାର ଭଳିଆ କିଛି କର୍ମଚାରୀ ପିୟରଲେସ କମ୍ପାନୀର ଏଜେଣ୍ଟ ପ୍ରାୟ କାମ କରୁଥିଲେ। ଟଙ୍କା ଜମାକାରୀ କମ୍ପାନୀ, ବ୍ୟାଙ୍କ ଓ ବୀମାର ମିଶାଣିଆ କାରବାର। ନାଥସାର ତହିଁରେ ମାତିଥିଲେ, ଅନାମ ସାରଙ୍କ ଭଳି। କେଉଁଆଡେ ବୁଲି ବୁଲି ଡେରି କରନ୍ତି ଓ ସେଥିପାଇଁ ବିଜୁଳି ବେଗରେ ସାଇକେଲ ଚଳାଇ, ସାର୍ ସ୍କୁଲ ଭିତରକୁ ପଶନ୍ତି ଏକାଦଶ ଶ୍ରେଣୀ ଛାତ୍ର ମାନଙ୍କ ଗତିରେ।
ନାଥସାର ଶ୍ରେଣୀରେ ଗପନ୍ତି। ଦିନେ ନିଜର ବାମ ହାତର ବୃଦ୍ଧ ଆଙ୍ଗୁଳିକୁ ତାଙ୍କ ଭଳି ଘରର ମୁରବି କରି ଅନ୍ୟ ଆଙ୍ଗୁଳି ଗୁଡିକୁ ସ୍ତ୍ରୀ, ଛୁଆପିଲା ଭାବେ ଉପସ୍ଥାପନ କଲେ। ତାଙ୍କ ସେଦିନ ବକ୍ତବ୍ୟର ସାରାଂଶ ହେଲା, ବୁଢା ଆଙ୍ଗୁଠି ସମ ସେ ନିଜେ ସବୁ ବୋଝ ଉଠାଉଛନ୍ତି, ଖଟି ଖଟି ନୟାନ୍ତ ହେଉଛନ୍ତି ଓ ଅନ୍ୟମାନେ ମଲାଙ୍ଗ ପ୍ରାୟ ତାଙ୍କୁ ଶୋଷୁଛନ୍ତି। ସେ ସେଦିନ ଏତେ ବିହ୍ଵଳିତ ହୋଇ ପଡିଥିଲେ ସେକଥା ଅନେକ ଥର ରାଜୁବାବୁ ମନେ ପକାନ୍ତି ତାଙ୍କ ଅଧ୍ୟପନା ଜୀବନରେ।
ହଁ, ରତ୍ନାକରଙ୍କ ପ୍ରାରବ୍ଧ ଥିଲା ସେ ଏ ଉପଲବ୍ଧି ପାଇ ବାଲ୍ମୀକି ହେଲେ, ନାଥସାର ସ୍କୁଲରେ ଛାତ୍ରମାନଙ୍କ ଆଗରେ ଗପି ନିଜକୁ ପ୍ରଶମିତ କରି ପକାଇ ନଥିଲେ ସେ ମଧ୍ୟ ମରା ମରା ଜପି ତପସ୍ୟା କରିଥାନ୍ତେ ଅବା। କେବଳ ଛାତ୍ର ମାନଙ୍କ ବିଦ୍ୟାଳୟ, ଏଣୁ ସ୍ତ୍ରୀକୁ ବି ମଲାଙ୍ଗ କହିଦେଲେ, ହୁଏତ ଛାତ୍ରୀମାନେ ଥିଲେ ସାହସ କରିନଥାନ୍ତେ।
ସେଦିନ ରାଜୁବାବୁ ତାଙ୍କ ନିଜ ମାଆଙ୍କ କଥା ଭାବୁଥିଲେ ସ୍କୁଲରେ, ବାପା ରୋଜଗାର କରୁଛନ୍ତି ସତ ହେଲେ ମାଆ କଣ ମଲାଙ୍ଗ। ମା ଭୋରୁ ଉଠେ ଓ ରାତି ଅଧରେ ଶୁଏ ବାପାଙ୍କ ଭଳିଆ। ମଝି ସମୟତକ କେବଳ ଖଟୁଥାଏ ବିନା ପାରିଶ୍ରମିକର ଖଟଣି, ସେ କେମିତି ପରାଙ୍ଗପୁଷ୍ଟ! ନାଥସାରଙ୍କ ଘରେ ଗୁରୁମାତା ମାଉସୀ କଣ ଦିନସାରା ଶୋଉଥିବେ!
ଦିନେ ନାଥସାର, "ପୂଣ୍ୟ ଗଙ୍ଗାଧର" କବିତା ପଢାଉଥିଲେ। ଶ୍ରେଣୀକୁ ଶିବମୟ କରିଦେଲେ, ଛାତ୍ରମାନେ ପିଇ ଯାଉଥିଲେ। ବଗୁଲିଆ ସୁର ହଠାତ ବେଙ୍ଗା କରିଦେଲା ସେ ପରିବେଶକୁ। ଗାହାଣ ନାଥସାରଙ୍କୁ ଶିରିପାଳିଆ ପ୍ରାୟ ପଚାରି ପକାଇଲା, ସାର୍ କବିତାଟି ସତରେ କ'ଣ ଶିବଙ୍କ ବାବଦରେ! ପୂଣ୍ୟାତ୍ମା ସ୍ବାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମୀ, ସମାଜ ସଂସ୍କାରକ ଗଙ୍ଗାଧରଙ୍କ ବାବଦରେ ନୁହଁ?
ହଁ ହୋଇଥିବ, ହୋଇଥାଇପାରେ, ଆଛା ଦେଖିବା କହି ସାର ପାଠ ସାଙ୍ଗକରି କମନରୁମ ପଳାଇଗଲେ। ସେ ଆଉ ପଢାଇ ନାହାନ୍ତି, ଟେଷ୍ଟ ପରୀକ୍ଷା ପୂର୍ବରୁ ଆଉ ମାତ୍ର ତିନୋଟି କ୍ଲାସଥିଲା। ସେହି ଦିନ ମାନଙ୍କରେ ସେ ଛୁଟିରେ ରହିଗଲେ।
ଟେଷ୍ଟ ପରୀକ୍ଷା ସରିଲା, ଛାତ୍ରାବାସରେ ସମସ୍ତେ ଧ୍ୟାନମଗ୍ନ ପ୍ରସ୍ତୁତି ଚଳାଇଛନ୍ତି। ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଦିନେ ଅଣତାଲିମପ୍ରାପ୍ତ ଶିକ୍ଷକ ମାନଙ୍କର କଣ ଗୋଟେ ପରୀକ୍ଷା ହେଉଥାଏ। ଇନ୍ଦୁପୁର ଉପଖଣ୍ଡର ସମସ୍ତ ସେଭଳି ଶିକ୍ଷକ ପରୀକ୍ଷା ଦେଉଥାନ୍ତି। ସେଦିନ ବିଷୟ ଥାଏ ଗଣିତ। ନାଥସାର ପ୍ରଶ୍ନ ଗୁଡିକ ଟିପିଆଣି ଛାତ୍ର ମାନଙ୍କୁ କଷିବାକୁ ଦେଲେ।
ସହଜ ପ୍ରଶ୍ନ। ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ସରିଗଲା।
ଅସଲକଥାଟି ହେଲା, ନାଥସାରଙ୍କ ଚିହ୍ନା ଶିକ୍ଷକ ମାନଙ୍କ ପାଖକୁ ସେସବୁ ଯିବ, ସେମାନେ ନକଲ କରିବେ। ନେଇକି ଯିବ କିଏ? ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଡର ମାଡିଲା। ସତ୍ୟ ସତ୍ୟର ପୂଜାରୀ। ଦାମର ଦମ୍ ନାହିଁ, ସୁବ୍ରତ ମୁଁହରେ ଜବାବ ଦେଇ ନାଥସାରଙ୍କୁ ଅପଦସ୍ତ କଲା।
ରାଜୁ ନିଜେ କାଇଦା କରି ଖସି ପଳାଇଲା କୂଅମୁଳକୁ, ଦେହରେ ପାଣି ଢାଳି ଗାଧୋଇଲେ। ଆଉ ଯେତିକ ପରୀକ୍ଷାର୍ଥୀ ଛାତ୍ର ନିଜ ନିଜ ପ୍ରକୋଷ୍ଠରେ ଥାଆନ୍ତି ସେମାନଙ୍କ କଥା ନାଥସାର ଭୁଲି ଯାଇଥାନ୍ତି। ସୁର ଭରସା। ସୁର ଆଗଭର ହୋଇ ସାରଙ୍କ କହିବା ମୁତାବକ କପି ଯୋଗାଇଲା। ସେଦିନ ଶ୍ରେଣୀରେ ଯାହା କରିଥିଲା ସେ ପାଇଁ ତା ମନ ମଧ୍ୟରେ ଥିବା ଗ୍ଳାନୀ ଦୂର ହୋଇଗଲା।
ଆଉଥରେ ଗୋପାଳ କହୁଥିଲା, ରେଭେନ୍ସା କଲେଜରେ ଶେଷବର୍ଷ ପିଜି ବେଳେ, ନାଥସାର ପହଞ୍ଚିଗଲେ, ଗୋଟିଏ ଗାଁର ଲୋକ ଯେହେତୁ। ଦୁଇ ତିନିଦିନ ତା ହଷ୍ଟେଲରେ ରହିଲେ। ଗୋପାଳ ଚଟାଣରେ ସପ ପାରି ଶୋଇଲା। କହନ୍ତି ତ ମେଡିକାଲ କାମରେ ଆସିଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ପ୍ରକୃତରେ ସେ ଆସିଥିଲେ ଉଚ୍ଚ ମାଧ୍ୟମିକ ଶିକ୍ଷା ପରିଷଦରେ କିଛି ଛାତ୍ରଙ୍କ ନମ୍ବର ବଢାଇବା କାମରେ। ସାରଙ୍କ ଟିପାଖାତା ଦେଖି ଏକଥା ବୁଝିଥିଲା ଗୋପାଳ।
ଏମନ୍ତ ନାଥସାର କେମିତି ପଛରେ ପଡିବେ। ଆଗରୁ ବିଦ୍ୟାଳୟର ତିନି ଶିକ୍ଷକ ରାଜ୍ୟପାଳ ପୁରସ୍କାର ପାଇଛନ୍ତି। ସହଦେବ ସାର, ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ପୁରସ୍କାର ମଧ୍ୟ ପାଇଛନ୍ତି। ପୁରସ୍କାର ପାଇଁ ରାସ୍ତା ଆବିଷ୍କୃତ ହୋଇ ସାରିଛି। ସେ ରାସ୍ତାରେ ସମ୍ଭବତଃ ନାଥସାର ତାଙ୍କ ପିୟରଲେସରୁ ପ୍ରାପ୍ତ ସାଇକେଲ ବଦଳିଆ ହିରୋହୋଣ୍ଡି ଖଣ୍ଡିକ ମାଡି ଚାଲିଗଲେ। ହୁଏତ ଏକଥା ମଧ୍ୟ ହୋଇପାରେ, ଏ ଅନେକ ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ତାଙ୍କର ଉତ୍ତରଣ ଘଟିଛି, ରାମାୟଣ ଲେଖିବା ପର୍ଯ୍ୟାୟକୁ ନହେଲା ତ କଣ ହେଲା ଅନ୍ତତଃ ରାଜ୍ୟପାଳ ପୁରସ୍କାର ପାଇବା ପାଇଁ ତାହା ଯଥେଷ୍ଟ।
ଯେଉଁ ପ୍ରକାରେ ହେଉ ମଧ୍ୟ, ଆମ ସାର ଯେତେବେଳେ, ଚାଲ ତାଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମ କରିବାକୁ ଯିବା, ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଇବା, ଗୋପାଳ ପଣ୍ଡା ଗାଆଁକୁ ଆସିଛି ଦେଖାହେବ। ସୁର ଥିଲାବେଳେ ରାଜୁ, ଦେବ ଓ ସୁବ୍ରତ ସମସ୍ତେ ତାକୁ ନେତା ମାନି ଯାଆନ୍ତି, ତା କଥା ମାନନ୍ତି।
ସେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେ ଯୁଗ ଆସି ନଥିଲା କି ସମସ୍ତଙ୍କର ବ୍ୟକ୍ତିଗତ କାର ଥିବ। ନବେ ଦଶକର କଥା। ଟାକ୍ସିଟିଏ ଯୋଗାଡ ହେଲା। ଗାଡି ଆଜି ନେଇ ଛାଡି ଆସିବ ଓ ଆସନ୍ତାକାଲି ପୁଣି ଯାଇ ନେଇ ଆସିବ। ରାତିରେ ସେମାନେ ନଦୀ ପଠାରେ ଗୋପାଳ ଘର ଫାର୍ମ ହାଉସରେ ଭୋଜି କରିବେ, ନାଥସାରଙ୍କୁ ସସମ୍ମାନେ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଜଣାଇବେ।
ଗାଁ ମୁଣ୍ଡରେ ରାସ୍ତା କାମ ହେଉଥାଏ, ଘର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଯିବା ସମ୍ଭବ ହେଲାନାହିଁ। ସେଇଠୁ ବୋକଚାତକ ବୋହିବାକୁ ପଡିବ। ହଁ କେତେ ବାଟ ଅବା। ଏମିତି ଭାବୁଛନ୍ତି, ନାଥସାର ପହଞ୍ଚିଗଲେ।
ସମସ୍ତେ ଦଣ୍ଡବତ କଲେ। ଉପସ୍ଥିତ ଶ୍ରମିକ ଶ୍ରେଣୀ ଓ ଠିକାଦାର ବାପୁଡା ଦେଖିଲେ, ଆହାଃ କି ସଂସ୍କାରରେ ବଢିଥିଲେ ସେ ଯୁଗର ପିଲାଏ।
ନାଥସାର ପଚାରିଲେ, "ପିଲାଏ, ସେ କାରଟିକୁ ଛାଡିଦେଲ କିଆଁ? ବୁଲାଣି ବାଟରେ ଗୋପାଳ ଘରେ ପହଞ୍ଚି ଯାଇଥାନ୍ତା। ହେଉ ବୋହିବା ଦରକାର ନାହିଁ, ପହଞ୍ଚାଇବା ବ୍ୟବସ୍ଥା କରୁଛି"।
ବଗୁଲିଆ ସୁରର ବଗୁଲିଆମି ବାହାରିଲା। ସାର୍ ଆପଣ ଗାଁରେ ଅଛନ୍ତି, ଅଥଚ ବୁଢା ମଉସା ଜଣେ କହିଦେଲେ, ସେ ଆଉ ଏଠି ରହୁନାହାନ୍ତି, ପୁଅ ପାଖରେ ଭୂବନେଶ୍ୱରରେ ରହୁଛନ୍ତି। ଆ ହା! ଟିଭି ବାଲା ଭୂବନେଶ୍ୱରରୁ ଆସିଥିଲେ ଆପଣଙ୍କ ସାକ୍ଷାତକାର ନେବାକୁ। ଆମ ସହ ଯୋଗାଯୋଗ କରି ଆସିଥିଲେ। ଆମେ ତାଙ୍କୁ ଛାଡିଦେଲୁ। ବୁଢାଲୋକ କଣ ମିଛ କହନ୍ତି? ହେ ଭଗବାନ! ବରଗଛ ମୂଳେ ଠିଆ ହୋଇଥିଲେ ଆମେ ଆସିବାର କାରଣ କହିଲାରୁ ଏମିତି କହିଲେ। ଆମେ କାରଣଟି ନକହିଥିଲେ ଭଲ ହୋଇଥାନ୍ତା।
ନାଥସାର ବିଷର୍ଣ୍ଣ ଯେତିକି ହେଲେ ତତୋଧିକ ହେଲେ ପ୍ରସନ୍ନ। ଭୂବନେଶ୍ୱରରୁ ଟିଭି ବାଲା ଗୁଣ ଚିହ୍ନି ଆସିଲେ, ତୁମ୍ଭେମାନେ କେତେ ଦାୟିତ୍ୱ ଛାଡି ଏହି ଗୋଟିଏ ଲୋକକୁ ପ୍ରଣାମ କରିବାକୁ ଆସିଲ।(ବୁଢା ଆଙ୍ଗୁଠିକୁ ଗୋଟିଏ ଲୋକ ଦର୍ଶାଇ କହିଲେ।) ରାଜ୍ୟପାଳ ଚିହ୍ନି ପାରିଲେ, ଅଥଚ ମୋ ଗାଁ ଲୋକଙ୍କ ଛାତି ଫାଟିଗଲା, ସେ ପୁଣି ବୃଦ୍ଧଜନ!
ସତ୍ୟ, କହିବ କହିବ ହେଉଥିଲା ସତ୍ୟକଥା କିନ୍ତୁ କହିଲା ନାହିଁ। ସତ୍ୟ କଥା ଶୁଣିଲେ ସାର ଧର୍ଯ୍ୟ ଧରିବେ ତ! ସୁବ୍ରତ ଓ ଦେବ ମିଳିମିଶି କହିଲେ, ବୃଦ୍ଧ ଲୋକ ହୁଏତ ବିସ୍ମରଣ ରୋଗରେ ପୀଡିତ। ସେ ସେମିତି ଦିଶୁଥିଲେ। ନଚେତ ସେ କଣ ଆମକୁ ଗୋପାଳ ଘରକୁ ବିକଳ୍ପ ବାଟ ଦେଖାଇ ନଥାନ୍ତେ! କହିଲେ,- କେଉଁ ଗୋପାଳ?
ସେ ଯାହା ହେଉ, ସେଦିନ ଭୋଜି ହେଲା। ନାଥସାର ଭୋଜିରେ ଯୋଗଦେଲେ, ଜୀବନ ସଙ୍ଗୀତରୁ ଅନେକ ପାଠ ପଢାଇଲେ। ଅସଲି ପାଠ। ଅନୁଭବ ହେଉଥିଲା, ତାଙ୍କ ଉତ୍ତରଣ ଏ ରାଜ୍ୟପାଳ ପୁରସ୍କାରଠାରୁ ମଧ୍ୟ ଅଧିକ।
ଏହା ମଧ୍ୟରେ ଅନେକ ବର୍ଷ ବିଗତ। ସୁର ସେଦିନୁ ତା ସାବାଳକତ୍ବ ହାସଲ କଲା, ଏବେ ଦଶପଦ ଶୁଣିଲେ ପଦେ କହେ, ଉତ୍ତମ କଥା କହେ, ହ୍ବାଟସ ଆପ ଓ ଫେସବୁକରେ ଭାରି ପଛୁଆ।
ରବିନାରାୟଣ ସେନାପତି।
ରାଜୁବାବୁ ଖବରକାଗଜ ପଢୁଥିଲେ। ସରକାର ଭଲ ଦଶ ଜଣ ଡାକ୍ତରଙ୍କୁ ଦଶଲକ୍ଷ ମୁଦ୍ରା ପୁରସ୍କାର ଦେବେ, ସେମିତି ଅନ୍ୟ ସ୍ବାସ୍ଥ୍ୟ କର୍ମଚାରୀ ମଧ୍ୟ ପାଇବେ; ଘୋଷଣା କରିଛନ୍ତି ଖୋଦ ମୂଖ୍ୟମନ୍ତ୍ରୀ। ଧେତ୍, ତାଙ୍କ ପରିବାରରେ ବା ସମ୍ପର୍କୀୟ କେହି ଚିକିତ୍ସକ ନାହାନ୍ତି। ହଁ, ଦଶଲକ୍ଷ ଏମିତି କେତେକି, ସେମାନେ ପାଇଲେ ପାଆନ୍ତୁ, ମନକୁ ବୁଝାଇଦେଲେ।
ତା ଛଡା, ପୁରସ୍କାର ପାଇବା ମଧ୍ୟ ଏକ ନିନ୍ଦନୀୟ ବ୍ୟାପାର ହେଲାଣି, ତାଙ୍କ ସାହିତ୍ୟ ଜଗତ କଥା ଭାବି ରାଜୁବାବୁ ଏ ନିର୍ଣ୍ଣୟ ନେଲେ। ପାଞ୍ଚ ଜଣ ଲବି କରି ପାଇଥିବେ, ଯେଉଁ ଜଣକ ପ୍ରକୃତ କୃତି ବଳରେ ସେ ତାଲିକାରେ ଥିବେ, ସେ ବିଚରା ବଡ କଷ୍ଟ ପାଇବେ ସନ୍ଦେହର ଆଙ୍ଗୁଳି ଗୁଡା ତାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟ ରାମ୍ପି ବିଦାରି ପକାଇବେ।
ବହୁତ ଦିନ ତଳର କଥା ମନେ ପଡିଲା। କଥାଟି ପୁଣି ତାହାଠୁ ଆହୁରି ବହୁଦିନ ତଳକୁ ବ୍ୟାପିଛି, ମାନେ ସ୍କୁଲ ବେଳ କଥା। ନାଥ ସାରଙ୍କ କଥା। ରାଜ୍ୟପାଳ ପୁରସ୍କାର ପ୍ରାପ୍ତ ଶିକ୍ଷକ ଶ୍ରୀଯୁକ୍ତ ନାଥ ପୁହାଣ।
ନାଥ ସାର, ରାଜୁବାବୁଙ୍କ ସାନବାପାଙ୍କ ବାଲ୍ୟସାଥୀ, ତାଙ୍କ ନିଜ ଅଞ୍ଚଳର। ଦୂର ଇନ୍ଦୁପୁର ସହରରେ ଛାତ୍ରାବାସରେ ରହି ପଢୁଥିଲେ ରାଜୁବାବୁ। ଖୁବ ବଡ ସ୍କୁଲ। ନାଥସାର ଦିନେ ନାମ, ଗ୍ରାମ ଠିକଣା ଶୁଣି ଖୁସିହେଲେ, ତାହାଠୁ ଅଧିକ ସୁଖ ପାଇଲେ ରାଜୁ ତାଙ୍କ ସାଥୀଙ୍କ ପୁତୁରା ଜାଣି। ଭଲମନ୍ଦ କଥା ପଚାରନ୍ତି।
ନାଥସାର ଘର-ଜ୍ବାଇଁ। ଇନ୍ଦୁପୁରରୁ ଦଶ କିଲୋମିଟର ଦୂର କାମକେଡା ଗାଁରେ ରହନ୍ତି। ନିତି ସାଇକେଲରେ ଯିବା ଆସିବା କରନ୍ତି। ସେ ଗାଁ'ର କେତେ ପିଲା ତାଙ୍କ ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ପଢନ୍ତି। ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ଗୋପାଳ ପଣ୍ଡା ରାଜୁଙ୍କ ସାଙ୍ଗ।
ନାଥସାର ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ସେମିତି ଆଗୁଆ ଶିକ୍ଷକ ନୁହନ୍ତି। ଷଷ୍ଠ ଓ ସପ୍ତମରେ ସାହିତ୍ୟ ପଢାନ୍ତି। ଉଚ୍ଚ ଶ୍ରେଣୀର କ୍ଲାସ ତାଙ୍କୁ ସାଧାରଣତଃ ଦିଆଯାଏ ନାହିଁ। ତେବେ ସେ ତାଙ୍କ ଦଶମ ଶ୍ରେଣୀର ସାହିତ୍ୟ କ୍ଲାସ ନେଉଥିଲେ ଏକ ବ୍ୟତିକ୍ରମ ହିସାବରେ।
ସ୍କୁଲ ଛାଡିବା ଅନେକ ବର୍ଷ ହେଲାଣି। ରାଜୁବାବୁ, ଓଡିଆ ଅଧ୍ୟାପକ ଦୂର ଉପାନ୍ତ ଗଡଜାତିଆ କଲେଜରେ। ଖବର କାଗଜରୁ ଦେଖିଲେ, ନାଥସାର ରାଜ୍ୟପାଳ ପୁରସ୍କାର ପାଇଲେ, କୃତି ଶିକ୍ଷକ। ମାନେ ସେ ସହଦେବ ସାର, ଦେବ ସାର ଓ ପୂର୍ଣ୍ଣ ସାରଙ୍କ ପରେ ତାଙ୍କ ଚତୁର୍ଥ ଶିକ୍ଷକ, ଯେ ଏହି ପୁରସ୍କାର ପାଉଛନ୍ତି। ମାନପତ୍ର ଓ ନଗଦ ପୁରସ୍କାର ବାଦ ଆଉ ଏକ ସୁବିଧା ହେଲା ଅବସର ଘୁଞ୍ଚିଯିବ ଦୁଇ ବର୍ଷ।
ସେ ବର୍ଷ ଏକ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ କାମରେ ରାଜୁବାବୁଙ୍କ ଇନ୍ଦୁପୁର ଯିବା ହେଲା। ଶାରଦୀୟ ଛୁଟି ସମୟ, ଅନେକ ସାଙ୍ଗ ଦେଖା ହେଲେ। ଦାମ, ସୁର, ସତ୍ୟ ଓ ସୁବ୍ରତ ମିଶି ଗୋପାଳ ଘରକୁ ବୁଲିଯିବାକୁ ମନ ବଳାଇଲେ। ନାଥସାରଙ୍କୁ ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଇବା ପ୍ରସ୍ତାବ ଦେଲା ସୁର। ସୁର, ମେଧାବୀ ଯେତିକି ବଗୁଲିଆ ସେତିକି।
ନାଥସାରଙ୍କୁ ସୁର ଡାକେ ପିୟରଲେସ ସାର। ସେତେବେଳେ ଆଜିକଲିକା ଆମୱ ବେପାର ଭଳିଆ କିଛି କର୍ମଚାରୀ ପିୟରଲେସ କମ୍ପାନୀର ଏଜେଣ୍ଟ ପ୍ରାୟ କାମ କରୁଥିଲେ। ଟଙ୍କା ଜମାକାରୀ କମ୍ପାନୀ, ବ୍ୟାଙ୍କ ଓ ବୀମାର ମିଶାଣିଆ କାରବାର। ନାଥସାର ତହିଁରେ ମାତିଥିଲେ, ଅନାମ ସାରଙ୍କ ଭଳି। କେଉଁଆଡେ ବୁଲି ବୁଲି ଡେରି କରନ୍ତି ଓ ସେଥିପାଇଁ ବିଜୁଳି ବେଗରେ ସାଇକେଲ ଚଳାଇ, ସାର୍ ସ୍କୁଲ ଭିତରକୁ ପଶନ୍ତି ଏକାଦଶ ଶ୍ରେଣୀ ଛାତ୍ର ମାନଙ୍କ ଗତିରେ।
ନାଥସାର ଶ୍ରେଣୀରେ ଗପନ୍ତି। ଦିନେ ନିଜର ବାମ ହାତର ବୃଦ୍ଧ ଆଙ୍ଗୁଳିକୁ ତାଙ୍କ ଭଳି ଘରର ମୁରବି କରି ଅନ୍ୟ ଆଙ୍ଗୁଳି ଗୁଡିକୁ ସ୍ତ୍ରୀ, ଛୁଆପିଲା ଭାବେ ଉପସ୍ଥାପନ କଲେ। ତାଙ୍କ ସେଦିନ ବକ୍ତବ୍ୟର ସାରାଂଶ ହେଲା, ବୁଢା ଆଙ୍ଗୁଠି ସମ ସେ ନିଜେ ସବୁ ବୋଝ ଉଠାଉଛନ୍ତି, ଖଟି ଖଟି ନୟାନ୍ତ ହେଉଛନ୍ତି ଓ ଅନ୍ୟମାନେ ମଲାଙ୍ଗ ପ୍ରାୟ ତାଙ୍କୁ ଶୋଷୁଛନ୍ତି। ସେ ସେଦିନ ଏତେ ବିହ୍ଵଳିତ ହୋଇ ପଡିଥିଲେ ସେକଥା ଅନେକ ଥର ରାଜୁବାବୁ ମନେ ପକାନ୍ତି ତାଙ୍କ ଅଧ୍ୟପନା ଜୀବନରେ।
ହଁ, ରତ୍ନାକରଙ୍କ ପ୍ରାରବ୍ଧ ଥିଲା ସେ ଏ ଉପଲବ୍ଧି ପାଇ ବାଲ୍ମୀକି ହେଲେ, ନାଥସାର ସ୍କୁଲରେ ଛାତ୍ରମାନଙ୍କ ଆଗରେ ଗପି ନିଜକୁ ପ୍ରଶମିତ କରି ପକାଇ ନଥିଲେ ସେ ମଧ୍ୟ ମରା ମରା ଜପି ତପସ୍ୟା କରିଥାନ୍ତେ ଅବା। କେବଳ ଛାତ୍ର ମାନଙ୍କ ବିଦ୍ୟାଳୟ, ଏଣୁ ସ୍ତ୍ରୀକୁ ବି ମଲାଙ୍ଗ କହିଦେଲେ, ହୁଏତ ଛାତ୍ରୀମାନେ ଥିଲେ ସାହସ କରିନଥାନ୍ତେ।
ସେଦିନ ରାଜୁବାବୁ ତାଙ୍କ ନିଜ ମାଆଙ୍କ କଥା ଭାବୁଥିଲେ ସ୍କୁଲରେ, ବାପା ରୋଜଗାର କରୁଛନ୍ତି ସତ ହେଲେ ମାଆ କଣ ମଲାଙ୍ଗ। ମା ଭୋରୁ ଉଠେ ଓ ରାତି ଅଧରେ ଶୁଏ ବାପାଙ୍କ ଭଳିଆ। ମଝି ସମୟତକ କେବଳ ଖଟୁଥାଏ ବିନା ପାରିଶ୍ରମିକର ଖଟଣି, ସେ କେମିତି ପରାଙ୍ଗପୁଷ୍ଟ! ନାଥସାରଙ୍କ ଘରେ ଗୁରୁମାତା ମାଉସୀ କଣ ଦିନସାରା ଶୋଉଥିବେ!
ଦିନେ ନାଥସାର, "ପୂଣ୍ୟ ଗଙ୍ଗାଧର" କବିତା ପଢାଉଥିଲେ। ଶ୍ରେଣୀକୁ ଶିବମୟ କରିଦେଲେ, ଛାତ୍ରମାନେ ପିଇ ଯାଉଥିଲେ। ବଗୁଲିଆ ସୁର ହଠାତ ବେଙ୍ଗା କରିଦେଲା ସେ ପରିବେଶକୁ। ଗାହାଣ ନାଥସାରଙ୍କୁ ଶିରିପାଳିଆ ପ୍ରାୟ ପଚାରି ପକାଇଲା, ସାର୍ କବିତାଟି ସତରେ କ'ଣ ଶିବଙ୍କ ବାବଦରେ! ପୂଣ୍ୟାତ୍ମା ସ୍ବାଧୀନତା ସଂଗ୍ରାମୀ, ସମାଜ ସଂସ୍କାରକ ଗଙ୍ଗାଧରଙ୍କ ବାବଦରେ ନୁହଁ?
ହଁ ହୋଇଥିବ, ହୋଇଥାଇପାରେ, ଆଛା ଦେଖିବା କହି ସାର ପାଠ ସାଙ୍ଗକରି କମନରୁମ ପଳାଇଗଲେ। ସେ ଆଉ ପଢାଇ ନାହାନ୍ତି, ଟେଷ୍ଟ ପରୀକ୍ଷା ପୂର୍ବରୁ ଆଉ ମାତ୍ର ତିନୋଟି କ୍ଲାସଥିଲା। ସେହି ଦିନ ମାନଙ୍କରେ ସେ ଛୁଟିରେ ରହିଗଲେ।
ଟେଷ୍ଟ ପରୀକ୍ଷା ସରିଲା, ଛାତ୍ରାବାସରେ ସମସ୍ତେ ଧ୍ୟାନମଗ୍ନ ପ୍ରସ୍ତୁତି ଚଳାଇଛନ୍ତି। ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଦିନେ ଅଣତାଲିମପ୍ରାପ୍ତ ଶିକ୍ଷକ ମାନଙ୍କର କଣ ଗୋଟେ ପରୀକ୍ଷା ହେଉଥାଏ। ଇନ୍ଦୁପୁର ଉପଖଣ୍ଡର ସମସ୍ତ ସେଭଳି ଶିକ୍ଷକ ପରୀକ୍ଷା ଦେଉଥାନ୍ତି। ସେଦିନ ବିଷୟ ଥାଏ ଗଣିତ। ନାଥସାର ପ୍ରଶ୍ନ ଗୁଡିକ ଟିପିଆଣି ଛାତ୍ର ମାନଙ୍କୁ କଷିବାକୁ ଦେଲେ।
ସହଜ ପ୍ରଶ୍ନ। ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ସରିଗଲା।
ଅସଲକଥାଟି ହେଲା, ନାଥସାରଙ୍କ ଚିହ୍ନା ଶିକ୍ଷକ ମାନଙ୍କ ପାଖକୁ ସେସବୁ ଯିବ, ସେମାନେ ନକଲ କରିବେ। ନେଇକି ଯିବ କିଏ? ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଡର ମାଡିଲା। ସତ୍ୟ ସତ୍ୟର ପୂଜାରୀ। ଦାମର ଦମ୍ ନାହିଁ, ସୁବ୍ରତ ମୁଁହରେ ଜବାବ ଦେଇ ନାଥସାରଙ୍କୁ ଅପଦସ୍ତ କଲା।
ରାଜୁ ନିଜେ କାଇଦା କରି ଖସି ପଳାଇଲା କୂଅମୁଳକୁ, ଦେହରେ ପାଣି ଢାଳି ଗାଧୋଇଲେ। ଆଉ ଯେତିକ ପରୀକ୍ଷାର୍ଥୀ ଛାତ୍ର ନିଜ ନିଜ ପ୍ରକୋଷ୍ଠରେ ଥାଆନ୍ତି ସେମାନଙ୍କ କଥା ନାଥସାର ଭୁଲି ଯାଇଥାନ୍ତି। ସୁର ଭରସା। ସୁର ଆଗଭର ହୋଇ ସାରଙ୍କ କହିବା ମୁତାବକ କପି ଯୋଗାଇଲା। ସେଦିନ ଶ୍ରେଣୀରେ ଯାହା କରିଥିଲା ସେ ପାଇଁ ତା ମନ ମଧ୍ୟରେ ଥିବା ଗ୍ଳାନୀ ଦୂର ହୋଇଗଲା।
ଆଉଥରେ ଗୋପାଳ କହୁଥିଲା, ରେଭେନ୍ସା କଲେଜରେ ଶେଷବର୍ଷ ପିଜି ବେଳେ, ନାଥସାର ପହଞ୍ଚିଗଲେ, ଗୋଟିଏ ଗାଁର ଲୋକ ଯେହେତୁ। ଦୁଇ ତିନିଦିନ ତା ହଷ୍ଟେଲରେ ରହିଲେ। ଗୋପାଳ ଚଟାଣରେ ସପ ପାରି ଶୋଇଲା। କହନ୍ତି ତ ମେଡିକାଲ କାମରେ ଆସିଛନ୍ତି କିନ୍ତୁ ପ୍ରକୃତରେ ସେ ଆସିଥିଲେ ଉଚ୍ଚ ମାଧ୍ୟମିକ ଶିକ୍ଷା ପରିଷଦରେ କିଛି ଛାତ୍ରଙ୍କ ନମ୍ବର ବଢାଇବା କାମରେ। ସାରଙ୍କ ଟିପାଖାତା ଦେଖି ଏକଥା ବୁଝିଥିଲା ଗୋପାଳ।
ଏମନ୍ତ ନାଥସାର କେମିତି ପଛରେ ପଡିବେ। ଆଗରୁ ବିଦ୍ୟାଳୟର ତିନି ଶିକ୍ଷକ ରାଜ୍ୟପାଳ ପୁରସ୍କାର ପାଇଛନ୍ତି। ସହଦେବ ସାର, ରାଷ୍ଟ୍ରପତି ପୁରସ୍କାର ମଧ୍ୟ ପାଇଛନ୍ତି। ପୁରସ୍କାର ପାଇଁ ରାସ୍ତା ଆବିଷ୍କୃତ ହୋଇ ସାରିଛି। ସେ ରାସ୍ତାରେ ସମ୍ଭବତଃ ନାଥସାର ତାଙ୍କ ପିୟରଲେସରୁ ପ୍ରାପ୍ତ ସାଇକେଲ ବଦଳିଆ ହିରୋହୋଣ୍ଡି ଖଣ୍ଡିକ ମାଡି ଚାଲିଗଲେ। ହୁଏତ ଏକଥା ମଧ୍ୟ ହୋଇପାରେ, ଏ ଅନେକ ବର୍ଷ ମଧ୍ୟରେ ତାଙ୍କର ଉତ୍ତରଣ ଘଟିଛି, ରାମାୟଣ ଲେଖିବା ପର୍ଯ୍ୟାୟକୁ ନହେଲା ତ କଣ ହେଲା ଅନ୍ତତଃ ରାଜ୍ୟପାଳ ପୁରସ୍କାର ପାଇବା ପାଇଁ ତାହା ଯଥେଷ୍ଟ।
ଯେଉଁ ପ୍ରକାରେ ହେଉ ମଧ୍ୟ, ଆମ ସାର ଯେତେବେଳେ, ଚାଲ ତାଙ୍କୁ ପ୍ରଣାମ କରିବାକୁ ଯିବା, ଅଭିନନ୍ଦନ ଜଣାଇବା, ଗୋପାଳ ପଣ୍ଡା ଗାଆଁକୁ ଆସିଛି ଦେଖାହେବ। ସୁର ଥିଲାବେଳେ ରାଜୁ, ଦେବ ଓ ସୁବ୍ରତ ସମସ୍ତେ ତାକୁ ନେତା ମାନି ଯାଆନ୍ତି, ତା କଥା ମାନନ୍ତି।
ସେ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସେ ଯୁଗ ଆସି ନଥିଲା କି ସମସ୍ତଙ୍କର ବ୍ୟକ୍ତିଗତ କାର ଥିବ। ନବେ ଦଶକର କଥା। ଟାକ୍ସିଟିଏ ଯୋଗାଡ ହେଲା। ଗାଡି ଆଜି ନେଇ ଛାଡି ଆସିବ ଓ ଆସନ୍ତାକାଲି ପୁଣି ଯାଇ ନେଇ ଆସିବ। ରାତିରେ ସେମାନେ ନଦୀ ପଠାରେ ଗୋପାଳ ଘର ଫାର୍ମ ହାଉସରେ ଭୋଜି କରିବେ, ନାଥସାରଙ୍କୁ ସସମ୍ମାନେ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଜଣାଇବେ।
ଗାଁ ମୁଣ୍ଡରେ ରାସ୍ତା କାମ ହେଉଥାଏ, ଘର ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଯିବା ସମ୍ଭବ ହେଲାନାହିଁ। ସେଇଠୁ ବୋକଚାତକ ବୋହିବାକୁ ପଡିବ। ହଁ କେତେ ବାଟ ଅବା। ଏମିତି ଭାବୁଛନ୍ତି, ନାଥସାର ପହଞ୍ଚିଗଲେ।
ସମସ୍ତେ ଦଣ୍ଡବତ କଲେ। ଉପସ୍ଥିତ ଶ୍ରମିକ ଶ୍ରେଣୀ ଓ ଠିକାଦାର ବାପୁଡା ଦେଖିଲେ, ଆହାଃ କି ସଂସ୍କାରରେ ବଢିଥିଲେ ସେ ଯୁଗର ପିଲାଏ।
ନାଥସାର ପଚାରିଲେ, "ପିଲାଏ, ସେ କାରଟିକୁ ଛାଡିଦେଲ କିଆଁ? ବୁଲାଣି ବାଟରେ ଗୋପାଳ ଘରେ ପହଞ୍ଚି ଯାଇଥାନ୍ତା। ହେଉ ବୋହିବା ଦରକାର ନାହିଁ, ପହଞ୍ଚାଇବା ବ୍ୟବସ୍ଥା କରୁଛି"।
ବଗୁଲିଆ ସୁରର ବଗୁଲିଆମି ବାହାରିଲା। ସାର୍ ଆପଣ ଗାଁରେ ଅଛନ୍ତି, ଅଥଚ ବୁଢା ମଉସା ଜଣେ କହିଦେଲେ, ସେ ଆଉ ଏଠି ରହୁନାହାନ୍ତି, ପୁଅ ପାଖରେ ଭୂବନେଶ୍ୱରରେ ରହୁଛନ୍ତି। ଆ ହା! ଟିଭି ବାଲା ଭୂବନେଶ୍ୱରରୁ ଆସିଥିଲେ ଆପଣଙ୍କ ସାକ୍ଷାତକାର ନେବାକୁ। ଆମ ସହ ଯୋଗାଯୋଗ କରି ଆସିଥିଲେ। ଆମେ ତାଙ୍କୁ ଛାଡିଦେଲୁ। ବୁଢାଲୋକ କଣ ମିଛ କହନ୍ତି? ହେ ଭଗବାନ! ବରଗଛ ମୂଳେ ଠିଆ ହୋଇଥିଲେ ଆମେ ଆସିବାର କାରଣ କହିଲାରୁ ଏମିତି କହିଲେ। ଆମେ କାରଣଟି ନକହିଥିଲେ ଭଲ ହୋଇଥାନ୍ତା।
ନାଥସାର ବିଷର୍ଣ୍ଣ ଯେତିକି ହେଲେ ତତୋଧିକ ହେଲେ ପ୍ରସନ୍ନ। ଭୂବନେଶ୍ୱରରୁ ଟିଭି ବାଲା ଗୁଣ ଚିହ୍ନି ଆସିଲେ, ତୁମ୍ଭେମାନେ କେତେ ଦାୟିତ୍ୱ ଛାଡି ଏହି ଗୋଟିଏ ଲୋକକୁ ପ୍ରଣାମ କରିବାକୁ ଆସିଲ।(ବୁଢା ଆଙ୍ଗୁଠିକୁ ଗୋଟିଏ ଲୋକ ଦର୍ଶାଇ କହିଲେ।) ରାଜ୍ୟପାଳ ଚିହ୍ନି ପାରିଲେ, ଅଥଚ ମୋ ଗାଁ ଲୋକଙ୍କ ଛାତି ଫାଟିଗଲା, ସେ ପୁଣି ବୃଦ୍ଧଜନ!
ସତ୍ୟ, କହିବ କହିବ ହେଉଥିଲା ସତ୍ୟକଥା କିନ୍ତୁ କହିଲା ନାହିଁ। ସତ୍ୟ କଥା ଶୁଣିଲେ ସାର ଧର୍ଯ୍ୟ ଧରିବେ ତ! ସୁବ୍ରତ ଓ ଦେବ ମିଳିମିଶି କହିଲେ, ବୃଦ୍ଧ ଲୋକ ହୁଏତ ବିସ୍ମରଣ ରୋଗରେ ପୀଡିତ। ସେ ସେମିତି ଦିଶୁଥିଲେ। ନଚେତ ସେ କଣ ଆମକୁ ଗୋପାଳ ଘରକୁ ବିକଳ୍ପ ବାଟ ଦେଖାଇ ନଥାନ୍ତେ! କହିଲେ,- କେଉଁ ଗୋପାଳ?
ସେ ଯାହା ହେଉ, ସେଦିନ ଭୋଜି ହେଲା। ନାଥସାର ଭୋଜିରେ ଯୋଗଦେଲେ, ଜୀବନ ସଙ୍ଗୀତରୁ ଅନେକ ପାଠ ପଢାଇଲେ। ଅସଲି ପାଠ। ଅନୁଭବ ହେଉଥିଲା, ତାଙ୍କ ଉତ୍ତରଣ ଏ ରାଜ୍ୟପାଳ ପୁରସ୍କାରଠାରୁ ମଧ୍ୟ ଅଧିକ।
ଏହା ମଧ୍ୟରେ ଅନେକ ବର୍ଷ ବିଗତ। ସୁର ସେଦିନୁ ତା ସାବାଳକତ୍ବ ହାସଲ କଲା, ଏବେ ଦଶପଦ ଶୁଣିଲେ ପଦେ କହେ, ଉତ୍ତମ କଥା କହେ, ହ୍ବାଟସ ଆପ ଓ ଫେସବୁକରେ ଭାରି ପଛୁଆ।
No comments:
Post a Comment