ମୋ ଜନ୍ମ

ମୋ ଜନ୍ମ।
ହଜାର ଥର ବୋଉ ଠାରୁ ଶୁଣିଛି, ସେଥିପାଇଁ ମନେ ଅଛି। ମୋ ଉପରେ ଦୁଇ ଭାଇ ଓ ଦୁଇ ଭଉଣୀ ବାଦ୍ ବୋଉର ଅନ୍ୟ ଏକ ନବଜାତ ମୃତ ହୋଇଥିଲା। ମୋ ଜନ୍ମ ୧୯୬୭ ମସିହା ବୈଶାଖ ମାସରେ। ଏପ୍ରିଲ ୨୩ ତାରିଖ, ରବିବାର ସକାଳ ୬ଟା ୩୬ମିନିଟ। ଖୁସିରେ ବୋଉ ଅବଶ୍ୟ କହେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଉଦୟ ସମୟରେ, କିନ୍ତୁ ରବି ସେ ସମୟରେ ତ ଚେନାଏ ଆକାଶକୁ ଉଠି ଯାଇଥିବେ। ବୋଉ ବହୁତ ଅସୁସ୍ଥ ଥିଲା। ରକ୍ତହୀନତା ଓ ପିତପଥୁରୀ (gallstone)ରେ ଆକ୍ରାନ୍ତ ହୋଇ ଜଟିଳ ଅବସ୍ଥାରେ କଟକ ବଡ ଡାକ୍ତରଖାନାରେ ଶଲ୍ୟ ଚିକିତ୍ସା ବିଭାଗର ପ୍ରଫେସର ଖାଡେଙ୍ଗାଙ୍କ ପରାମର୍ଶରେ ଚିକିତ୍ସିତ ହେଉଥିଲା ଓ ପ୍ରାୟ ଦୁଇ ମାସ ପରେ ପ୍ରସୁତି ବିଭାଗକୁ ସ୍ଥାନାନ୍ତରିତ ହୋଇଥିଲା। ଆମ ପାଖ ଗାଆଁ ବାର୍ଦା'ର ନିମାଇଁ ପଟନାୟକ ମୋଉସା ପ୍ରସୁତି ବିଭାଗର ପଞ୍ଜିକରଣ ବିଭାଗରେ ନିଯୁକ୍ତ ଥାଆନ୍ତି। ସେ ମୋ ବାପାଙ୍କୁ, ବୋଉର ଚିକିତ୍ସା ବାବଦରେ ବହୁତ ସାହାଯ୍ୟ କରନ୍ତି। ସେଠାରେ ଆମ ଗ୍ରାମର ଶ୍ରୀ ଶିବ ସାହୁ ଦାଦା, ଚମ୍ପା ଖୁଡିଙ୍କୁ ଦ୍ବିତୀୟ ସିଜରିଆନ୍ ପାଇଁ ଭର୍ତ୍ତି କରିଥାନ୍ତି। ତାଙ୍କର ପ୍ରଥମ କନ୍ୟା ଜୟନ୍ତୀ ଦେଇ। ସେ ବହୁତ ଚିନ୍ତାରେ ଥାନ୍ତି କି ପୁଣି ଯଦି ଝିଅ ହେଲା! ୧୯୬୭ ମସିହାରେ ପୁତ୍ର ପାଇଁ ଇଛା ଅଧିକ ଥିବା ସ୍ବଭାବିକ ଓ ସିଜରିଆନ ମାଆଙ୍କୁ ତୃତୀୟ ଗର୍ଭ ପାଇଁ ବାରଣ କରାଯାଏ। ତେଣୁ ସେ କାନ୍ଦି ପକାନ୍ତି। ବୋଉ ଓ ତାଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ସମ୍ପର୍କ ଅତି ଉତ୍ତମ। ସେମାନେ କଥା ଦିଆନିଆ ହୋଇଥାନ୍ତି ଯେ ଯଦି ବୋଉର ପୁଅ ଓ ତାଙ୍କର ଝିଅ ହେଲା ତେବେ ପରସ୍ପର ଆଦାନ ପ୍ରଦାନ କରିବେ। ସେ ସମୟର ସରଳ ଜୀବନରେ, କହିଥିବା କଥାର ମୂଲ୍ୟ ବହୁ ଅଧିକ ଥିଲା।
ପ୍ରଥମେ ମୁଁ ଜନ୍ମ ହେଲି। ବେହେରାଣୀ ଆସି ବୋଉକୁ କହିଲେ, ବହୁତ ଓଜନ, ସାଢେ ଆଠ ପାଉଣ୍ଡ ଅର୍ଥାତ ପ୍ରାୟ ତିନି କିଲୋ ଆଠଶହ ଗ୍ରାମ। ଶାରୀରିକ ଅସୁସ୍ଥ ଥିବା ବୋଉକୁ ମୁଁ ଜନ୍ମ ପୂର୍ବରୁ ଏହି ଭଳି ନିଷ୍ଠୁର ଭାବେ ଗ୍ରାସ କରି ନିଜକୁ ପୁଷ୍ଟ କରିଥିଲି। ସେତେବେଳେ ଜନ୍ମ ଛୁଆଙ୍କୁ ବି ସାବୁନ ତେଲ ଲଗାଇ ଗାଧେଇ ଦିଆ ଯାଉଥିଲା ଯାହା ଆଜିର ବିଚାରରେ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭୁଲ୍। ପାଣି କୁଣ୍ଡଗୁଡା, ଆମେ ଏ ଶତକର ଆରମ୍ଭରେ ଉପାଧ୍ୟୁତ୍ତର ପାଠ ପଢିଲା ବେଳ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଥିଲା, ଅବଶ୍ୟ ଗାଧେଇବା ବନ୍ଦ ହୋଇ ସାରିଥିଲା ଅନେକ ଦିନରୁ, ଯଦିଚ ଲୋକଙ୍କୁ ପୂର୍ବବତ୍ ତେଲ ସାବୁନ ଦେବାକୁ ପଡୁଥିଲା। ସେଯାବତ ନିମାଇଁ ମୋଉସା ବି ଥିଲେ। ଏହା ମଧ୍ୟ ସମ୍ଭବ ମୋତେ ସଫା କରିଥିବା ମାଉସୀ ମଧ୍ୟ ଅବସର ନେଇ ନଥିବ।
ହଁ କଣ କହୁଥିଲି, ହଁ ହଁ, ମୋତେ ଆଣି ବୋଉ ପାଖରେ ଦେବାରେ ଡେରି ହେବାରୁ ବୋଉ ଵ୍ୟସ୍ତ ହେଲା। ଉତ୍ତର ପାଇଲା, "ତୁମ ପୁଅ କାହା ସହ ବଦଳ ହେବାର ସମ୍ଭାବନା ନାହିଁ, କିଏ ତା ପାସଙ୍ଗରେ ପଡୁ ନାହାନ୍ତି"। ବାଳୁତ କାଳରେ ଏ କଥା ଶୁଣି ମୋତେ ବହୁତ ଆନନ୍ଦ ମିଳୁଥିଲା କିନ୍ତୁ ଏମିତି କାହିଁକି କୁହାଯାଏ ତାହାର କାରଣ ନିଜେ ଜାଣିଲି, ହସ ଓ ଲାଜ ଦୁହେଁ ମୋ କାନ ମୋଡିଦେଲେ। ବୋଉ ପୁଣି ଚିନ୍ତା ଗ୍ରସ୍ତ ରହିଲା, ସତରେ ଯଦି ଚମ୍ପାଖୁଡିଙ୍କ ଝିଅ ହେଲା! ତା ସାଢ଼େ ଆଠ ପାଉଣ୍ଡିଆକୁ ଦେବାକୁ ପଡେ!
ମୁଁ ପଚାରେ ସତରେ କଣ ଦେଇ ଦେଇଥାନ୍ତୁ? ସେ ନୀରବ ରୁହେ। ବୋଧହୁଏ ସେମିତି ହୋଇଥାନ୍ତା। ମୁଁ ବି ଅଭିମାନରେ ଭାବେ, ନୂଆ ପରିବେଶରେ ଜୀବନଟା ମଜାଦାର ହୋଇଥାନ୍ତା। ଅବଶ୍ୟ ଚମ୍ପା ଖୁଡିଙ୍କର ପୁଅ ହେଲା, ଡଉଲ ଡାଉଲ, ନାମଟି ତାର ଅରୁଣ। କେଜାଣି କାହିଁକି ଏ ସମ୍ପର୍କରେ ମୁଁ କେବେ ଖୁଡିଙ୍କ ସହ କିମ୍ବା ଅରୁଣ ସହ ଆଲୋଚନା କରିନାହିଁ। ତେଣୁ ତାଙ୍କ ତରଫରୁ ଏ କଥାର ଭିନ୍ନ ମତ ଥାଇପାରେ। ଆଜି ସେ ଖୁଡି ଓ ବୋଉ ଉଭୟ ଭିନ୍ନ ଜଗତରେ ସାଥି ହେଉଥିବେ। ଏସବୁ ହିସାବରୁ ବୋଉ ସଠିକ କରି କହିଦିଏ ଆମ ଗାଆଁର କିଏ କେବେ ଜନ୍ମ ହୋଇଥିଲା, ଗଣେଶ ପୂଜା କେତେ ଦିନ ଥିଲା ଅବା ଆମ ଅମୁକର ଏତେ କି ସେତେ ଦିନ ଆଗ ପଛ। ସେ ଯାହା ବି ହେଉ, ମୋ ବିଚାରରେ ସେହି ପ୍ରକାରେ ମୁଁ ବି ଏ ବାଲ୍ୟକାଳ ସ୍ମୃତି ଲେଖେ, ଯେମିତି ମୋ ଷଷ୍ଠ ଶ୍ରେଣୀ ପ୍ରଥମାଷ୍ଟମୀ ଦିନ ଆମ ଗ୍ରାମରେ ପ୍ରଥମ କରି କ୍ରିକେଟ୍ ଖେଳ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା।

ବୋଉ